Lista wierzytelności to dla wierzyciela jeden z najważniejszych dokumentów w postępowaniu upadłościowym. Pisałem o tym w artykule „Lista wierzytelności”.
Obwieszczenie o złożeniu listy ukazuje się w Monitorze Sądowym i Gospodarczym („MSiG”). Jest to bardzo ważne dla wierzyciela, gdyż od dnia obwieszczenia w MSiG zaczyna biec termin na zaskarżenie listy wierzytelności. Zapobiegliwy wierzyciel powinien zatem monitorować MSiG, żeby nie stracić terminu na ewentualne wniesienie sprzeciwu.
Termin na wniesienie sprzeciwu do listy wierzytelności wynosi 2 tygodnie od dnia dokonania obwieszczenia o złożeniu listy w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.
Wierzyciel może zaskarżyć nie tylko odmowę uznania jego wierzytelności, ale też uznanie wierzytelności innego wierzyciela. Może to zrobić, jeżeli uzna, że syndyk niesłusznie ujął innego wierzyciela na liście wierzytelności.
Sprzeciw do listy wierzytelności może także złożyć sam upadły, jeżeli lista wierzytelności nie jest zgodna z jego wnioskami lub oświadczeniami. Upadły musi zatem wcześniej wykazać się aktywnością i złożyć syndykowi swoje stanowisko odnośnie zgłoszeń wierzytelności dokonanych przez wierzycieli. Jeżeli tego nie zrobi, nie może wnieść sprzeciwu chyba, że wykaże, że nie złożył oświadczeń z przyczyn od niego niezależnych.
Sprzeciw wniesiony po upływie terminu podlega odrzuceniu.
Sprzeciw do listy wierzytelności podlega opłacie sądowej. Opłata wynosi 1/5 opłaty stosunkowej. Opłata stosunkowa wynosi 5 % wartości przedmiotu zaskarżenia, czyli kwoty, której dotyczy sprzeciw.
Przykład
Wierzyciel zgłosił syndykowi wierzytelność w kwocie 100.000 zł. Syndyk uznał na liście kwotę 60.000 zł i odmówił uznania pozostałych 40.000 zł. Wierzyciel chce złożyć sprzeciw. Wartość przedmiotu zaskarżenia wynosi 40.000 zł. Opłata stosunkowa wynosi 2.000 zł (40.000 zł * 5 %). Opłata od sprzeciwu, wynosząca 1/5 opłaty stosunkowej wynosi 400 zł (2.000 zł * 1/5).
Prawidłowo sformułowany sprzeciw do listy wierzytelności powinien:
Jeżeli sprzeciw nie będzie spełniał powyższych wymagań, sędzia – komisarz wezwie do jego poprawienia lub uzupełnienia braków w terminie 7 dni.
Pismo poprawione lub uzupełnione w terminie wywołuje skutki od chwili jego wniesienia. Natomiast nieuzupełnienie lub niepoprawienie sprzeciwu w terminie powoduje jego odrzucenie. Pismo zwrócone nie wywołuje żadnych skutków prawnych.
Takie same konsekwencje występują, jeżeli do sprzeciwu nie załączy się wymaganej opłaty.
Wierzyciel powinien pamiętać, że sprzeciw do listy wierzytelności może być oparty wyłącznie na twierdzeniach i zarzutach wskazanych w zgłoszeniu wierzytelności. Dlatego tak ważne jest, by w zgłoszeniu wierzytelności wymienić wszystkie istotne okoliczności i dowody. Pisałem o tym w artykule „Zgłoszenie wierzytelności w postępowaniu upadłościowym”.
Twierdzenia i zarzuty niewymienione w zgłoszeniu wierzytelności mogą być zgłoszone tylko wtedy, gdy wierzyciel wykaże, że ich wcześniejsze powołanie było niemożliwe albo że potrzeba ich wskazania wynikła później.
Sędzia-komisarz doręcza odpis sprzeciwu syndykowi, upadłemu i wierzycielowi, którego sprzeciw dotyczy. Jednocześnie wyznacza termin na wniesienie odpowiedzi, nie krótszy niż tydzień. Odpowiedź na sprzeciw wniesiona po upływie terminu lub której braków strona nie uzupełniła w terminie podlega zwrotowi.
Należy pamiętać, by również w sprzeciwie podać wszystkie twierdzenia i dowody na poparcie swojego stanowiska. Sędzia-komisarz pomija bowiem twierdzenia i dowody niezgłoszone w sprzeciwie (i odpowiedzi na sprzeciw). Sędzia – komisarz może uwzględnić nowe okoliczności i dowody, tylko jeżeli strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w sprzeciwie albo odpowiedzi na sprzeciw bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy.
Sędzia-komisarz rozpoznaje sprzeciw w terminie 2 miesięcy od jego wniesienia. Jest to jednak termin instrukcyjny i może ulec przedłużeniu. Co do zasady sprzeciw rozpoznawany jest na posiedzeniu niejawnym. Sędzia – komisarz może wyznaczyć rozprawę, jeżeli uzna to za potrzebne, np. z uwagi na skomplikowany charakter sprawy. Nic nie stoi także na przeszkodzie, by wierzyciel w sprzeciwie zawnioskował o przeprowadzenie rozprawy.
Sędzia-komisarz o rozprawie zawiadamia syndyka, upadłego oraz wierzyciela, który wniósł sprzeciw, i wierzyciela, którego wierzytelności sprzeciw dotyczy. Niestawiennictwo tych osób, nawet usprawiedliwione, nie wstrzymuje wydania postanowienia.
Po rozpoznaniu sprzeciwu sędzia – komisarz wydaje postanowienie, w którym uwzględnia sprzeciw lub go oddala. Rozstrzygnięcie sędziego – komisarza nie jest jeszcze ostateczne i można wnieść od niego zażalenie do sądu upadłościowego. Zażalenie może wnieść upadły, syndyk oraz każdy z wierzycieli.
Zażalenie podlega opłacie sądowej, obliczanej tak samo jak dla sprzeciwu do listy wierzytelności.
Po prawomocnym rozpoznaniu sprzeciwu albo zażalenia, sędzia-komisarz dokonuje odpowiednich zmian na liście wierzytelności.
Sprzeciw do listy wierzytelności to środek, który pozwala zaskarżyć rozstrzygnięcie zawarte przez syndyka na liście wierzytelności. Sprzeciw najczęściej wnosi wierzyciel, któremu odmówiono uznania wierzytelności, w całości lub w części. Sprzeciw – w odróżnieniu od samego zgłoszenia wierzytelności – podlega opłacie sądowej, liczonej od wartości przedmiotu zaskarżenia. Na postanowienie sędziego-komisarza w przedmiocie sprzeciwu przysługuje jeszcze prawo do wniesienia zażalenia.
Jeżeli interesują Cię bieżące treści z zakresu prawa upadłościowego, zapraszam do polubienia profilu Kancelarii na Facebooku.
Dodaj komentarz